കൊച്ചി: പള്ളിപ്പെരുനാളുകള്‍ അടിമുടി നവീകരിക്കണമെന്ന് സീറോ മലബാര്‍ സഭ ആര്‍ച്ച് ബിഷപ്പ് കര്‍ദിനാള്‍ മാര്‍ ആലഞ്ചേരി. പള്ളിമുറ്റങ്ങളെ ബഹളമയമാക്കുന്ന വെടിക്കെട്ട്, ഊട്ട്, മൈക്ക് അനൗണ്‍സ്മെന്റ്, വാദ്യമേളങ്ങള്‍ എല്ലാം ഉപേക്ഷിക്കാന്‍ വിശ്വാസികള്‍ തയ്യാറാവണം. ആത്മീയമായ അനുഭൂതി നല്‍കുന്നതാവണം തിരുനാളുകള്‍. തിരുനാള്‍ ആഘോഷങ്ങള്‍ക്കൊരു പുനര്‍വായന എന്ന പേരില്‍ പുറത്തിറക്കിയ കുറിപ്പിലാണ് കര്‍ദിനാള്‍ ഈ ആവശ്യം ഉന്നയിച്ചത്.
ബിഷപ്പിന്റെ പ്രസ്താവനയുടെ പൂര്‍ണരൂപം:
കഴിഞ്ഞ ജൂലൈ 28ന് ഭരണങ്ങാനത്തു വിശുദ്ധ അല്‍ഫോന്‍സാമ്മയുടെ തിരുനാള്‍ ദിവസം, സീറോ മലബാര്‍ ആരാധനാക്രമത്തിലെ ഏറ്റവും ആഘോഷപൂര്‍വകമായ വിശുദ്ധ കുര്‍ബാന (റാസ) അര്‍പ്പിക്കുവാനും തിരുവചന പ്രഘോഷണം നടത്തുവാനും അവസരം ലഭിച്ചു. അവിടെ തിരുനാള്‍ ആഘോഷപൂര്‍വം നടക്കുകയായിരുന്നു. എന്നാല്‍ ചെണ്ടയും ബാന്‍ഡും കണ്ടില്ല. ആനയും അമ്പാരിയും ഇല്ലായിരുന്നു. വെടിയും പടക്കവും കേട്ടില്ല. എല്ലാം ഭക്തിസാന്ദ്രമായി ആയിരക്കണക്കിനാളുകളുടെ സാനിധ്യത്തില്‍ നടക്കുന്നതായി കണ്ടു. തിരുവചനപ്രഘോഷണങ്ങള്‍, വിശുദ്ധ കുര്‍ബാനയര്‍പ്പണങ്ങള്‍, അനുരഞ്ജന കൂദാശയുടെ സ്വീകരണം, കബറിടസന്ദര്‍ശനം, ജപമാല പ്രദക്ഷിണം, ഇങ്ങനെ തികച്ചും ആത്മീയ ഉത്കര്‍ഷം വിശ്വാസികള്‍ക്കു ലഭിക്കുന്ന രീതിയില്‍ തിരുനാള്‍ കര്‍മങ്ങള്‍ നടക്കുന്നു. അപ്പോഴാണു എന്റെ മനസില്‍ തിരുനാള്‍ ആഘോഷത്തെക്കുറിച്ചു ചില ചിന്തകള്‍ ഉണര്‍ന്നത്.
വെടിക്കെട്ടിന്റെ അഭാവമോ ചെണ്ടയുടെയും മറ്റു വാദ്യഘോഷങ്ങളുടെയും കുറവോ വര്‍ണശബളമായ വൈദ്യുതിയലങ്കാരത്തിന്റെ ഇല്ലായ്മയോ ഒന്നും വിശുദ്ധ അല്‍ഫോന്‍സാമ്മയുടെ തിരുനാളിന്റെ ശോഭയ്ക്കു മങ്ങലേല്പിച്ചില്ല. മാത്രമല്ല, ആ തിരുനാളിന് ഭക്തിയുടെ മോടി വര്‍ധിക്കുകയാണു ചെയ്തത്. എല്ലാ തിരുനാളുകള്‍ക്കും ഈ ഭംഗിയാണു കൈവരേണ്ടതെന്നാണ് എന്റെ വിചാരം. പ്രാര്‍ഥിക്കുവാനും വിശ്വാസജീവിതത്തില്‍ ആഴപ്പെടുവാനും തിരുനാളുകള്‍ വിശ്വാസികള്‍ക്ക് ഉപകരിക്കണം. തിരുനാളുകള്‍ ആത്മീയ ആഘോഷങ്ങളാവണം. ഭൗതീകതയുടെ പ്രകടനം ആകരുത്. എല്ലാ ദേവാലയങ്ങളിലും തിരുനാളുകള്‍ ഇപ്രകാരം ആത്മീയതയുടെ ആഘോഷങ്ങളായി തീര്‍ന്നിരുന്നെങ്കില്‍ എന്ന് പ്രത്യാശിക്കുകയാണ്.
ഇപ്പോള്‍ തിരുനാളുകള്‍ക്കു വന്നാല്‍ എല്ലാം ശബ്ദമുഖരിതമാണ്. മൈക്ക് അനൗണ്‍സ്മെന്റുകളും വാദ്യമേളങ്ങളും വെടിപടക്കങ്ങളുംകൊണ്ട് മുഖരിതമാകുന്ന അന്തരീക്ഷത്തില്‍, ശാന്തമായി പ്രാര്‍ഥിക്കുന്നതിനോ ആളുകള്‍ക്ക് ആശയവിനിമയത്തിലൂടെ പരസ്പരം കൂട്ടായ്മയില്‍ വളരുന്നതിനോ സാധിക്കുന്നില്ല. തിരുനാളുകളിലേക്കു ജനങ്ങളെ ആകര്‍ഷിക്കുവാനാണ് ശബ്ദജന്യമായ വെടിക്കെട്ടും വാദ്യങ്ങളും മൈക്ക് അനൗണ്‍സ്മെന്റുകളും വൈദ്യുതിയലങ്കാരങ്ങളും പള്ളി അധികൃതര്‍ സംഘടിപ്പിക്കുന്നത്. അവയുടെ വര്‍ധനവ് തിരുനാളിന്റെ ലക്ഷ്യത്തെത്തന്നെ തകര്‍ക്കുന്ന രീതിയിലാവുന്നു. തിരുനാളിന്റെ നേര്‍ച്ചവരവ് ഓരോ വര്‍ഷവും വര്‍ധിപ്പിക്കണമെന്നാണു സംഘാടകരുടെ ആഗ്രഹമെന്നു തോന്നുന്നു. നേര്‍ച്ചവരുമാനത്തിന്റെ വര്‍ധനവാണു പോലും തിരുനാളിന്റെ വിജയത്തിനു മാനദണ്ഡം!.
തിരുനാള്‍ പരിസരത്തു നേര്‍ച്ചവസ്തുക്കള്‍ പാചകം ചെയ്തു ഭക്ഷിക്കുന്ന രീതി, ഊട്ടുനേര്‍ച്ച തിരുനാളുകളുടെ അവശ്യഘടകമാക്കുന്ന ശൈലി എന്നിവ പുനപരിശോധനയ്ക്കു വിഷയമാക്കേണ്ടതാണ്. ഇവയും മേല്‍പ്പറഞ്ഞ മറ്റു ബാഹ്യ ആഘോഷങ്ങളും തിരുനാളുകളുടെ ആത്മീയതയെ ഇല്ലായ്മ ചെയ്തുകൊണ്ടിരിക്കുകയാണ്.
പ്രസിദ്ധമായ തിരുനാള്‍ നടക്കുന്ന ഒരു ദേവാലയത്തില്‍ ചെയ്യുന്നതെല്ലാം ചെറുദേവാലയങ്ങളും അനുകരിക്കുന്നു. തിരുനാളിനു കാരണഭൂതനായ വിശുദ്ധന്റെയോ വിശുദ്ധയുടെയോ അത്ഭുതപ്രവര്‍ത്തന ശക്തിയെ അതിശയോക്തി കലര്‍ത്തി അവതരിപ്പിക്കാനുള്ള വ്യഗ്രതയും വ്യാപിച്ചുകാണുന്നു. വിശുദ്ധരുടെ മാധ്യസ്ഥ്യശക്തി പരസ്യങ്ങളിലൂടെ പ്രചരിപ്പിക്കേണ്ട ഒന്നല്ല. ദൈവകൃപയുടെ പ്രവര്‍ത്തനമാണു വിശുദ്ധരുടെ മാധ്യസ്ഥ്യത്തിലൂടെ വിശ്വാസികള്‍ക്കു ലഭിക്കുന്നത്. അതിനു പ്രചാരണം ആവശ്യമില്ല. അതു സ്വീകരിക്കുന്നവര്‍ തന്നെ സ്വയംപ്രേരിതരായി തങ്ങളുടെ അനുഭവങ്ങള്‍ മറ്റുള്ളവരെ അറിയിക്കുമല്ലൊ. കൃത്രിമമായ പ്രചാരണങ്ങള്‍ വിശുദ്ധന്റെ മാധ്യസ്ഥ്യശക്തിയെക്കുറിച്ചു തെറ്റായ ധാരണകള്‍ സൃഷ്ടിക്കാനേ ഉപകരിക്കൂ. പുതിയ പുതിയ ആചാരങ്ങള്‍ മെനഞ്ഞെടുത്ത് തിരുനാളുകളെ ജനങ്ങള്‍ തടിച്ചുകൂടാനുള്ള അവസരങ്ങളാക്കുന്നവരുമുണ്ട്.
നഗരങ്ങള്‍ വളരുന്നതിനു മുമ്പു തിരുനാള്‍ അവസരങ്ങളില്‍ പള്ളിയുടെ പരിസരങ്ങളില്‍ ജനങ്ങള്‍ക്ക് ആവശ്യകമായ നിത്യോപയോഗ സാധനങ്ങള്‍ കച്ചവടം ചെയ്യുന്ന രീതി സാധാരണമായിരുന്നു. അന്നത്തെ സാഹചര്യത്തില്‍ അത് ആവശ്യകവുമായിരുന്നു. നഗരവത്കരണത്തിന്റെ ഇക്കാലത്തു കടകളും മാളുകളും വര്‍ധിച്ചിരിക്കുമ്പോള്‍, പള്ളി പരിസരത്ത് കച്ചവടം ആവശ്യമാണോ എന്നു ചിന്തിക്കേണ്ടിയിരിക്കുന്നു. ആളുകളെ കൂട്ടാന്‍വേണ്ടി ഉപഭോഗസംസ്‌കാരത്തിന്റെ ആകര്‍ഷണശൈലി സ്വീകരിക്കുന്നതു ന്യായീകരിക്കാനാവില്ല. കര്‍ത്താവായ യേശു പെസഹാ തിരുനാളിനോടനുബന്ധിച്ച് ജറുസലേം ദേവാലയത്തില്‍ നിന്നു കച്ചവടക്കാരെയും നാണയമാറ്റക്കാരെയും പുറത്താക്കി. ദേവാലയത്തെ അവര്‍ കവര്‍ച്ചക്കാരുടെ ഗുഹയാക്കിയെന്നാണു കര്‍ത്താവ് പറഞ്ഞത്. (മത്താ. 21.13). കച്ചവടത്തിലൂടെയും നാണയമാറ്റത്തിലൂടെയും നടന്ന അനീതിക്കെതിരെയാണ് അവിടുന്നു ചാട്ടവാറെടുത്തത്. സമാനമായ അനീതികള്‍ തിരുനാളുകളോടനുബന്ധിച്ചു ദേവാലയത്തിനു പുറത്തു നടന്നാലും യേശു അതിനെ എതിര്‍ക്കും.
തിരുനാള്‍ ആഘോഷങ്ങള്‍ക്കുവേണ്ടിയുള്ള ചെലവിനു നേര്‍ച്ചവരവിന്റെ നല്ലൊരു ഭാഗം വേണ്ടിവരുന്നതായാണു കാണുന്നത്. നേര്‍ച്ചപ്പണം ഇപ്രകാരം ധൂര്‍ത്തിനായി ചെലവിടുന്നതു നീതീകരിക്കാനാവുമോ? വിശ്വാസത്തിന്റെയും ഭക്തിയുടെയും നിറവില്‍ ജനങ്ങള്‍ നല്‍കുന്ന നേര്‍ച്ച ആരാധനയുടെ ആവശ്യങ്ങള്‍ക്കും പാവപ്പെട്ടവര്‍ക്കുവേണ്ടിയുള്ള കാരുണ്യപ്രവര്‍ത്തനങ്ങള്‍ക്കുമല്ലേ ചെലവഴിക്കേണ്ടത്? മേല്‍പ്പറഞ്ഞ കൃത്രിമമായ ബാഹ്യ ആഘോഷങ്ങളില്‍ ആകൃഷ്ടരായി വരുന്ന ജനങ്ങളാണോ ഭക്തജനങ്ങളാണോ കൂടുതല്‍ നേര്‍ച്ചപ്പണം നിക്ഷേപിക്കുന്നത്? യേശു പറഞ്ഞതുപോലെ ഇന്നും വിധവകളല്ലേ ദേവാലയ ഭണ്ഡാരങ്ങളില്‍ കൂടുതല്‍ നിക്ഷേപിക്കുന്നത്? ഈ വിശുദ്ധമായ നിക്ഷേപമല്ലേ നാം അവിശുദ്ധമായി ചെലവിടുന്നത്? തിരുനാളുകള്‍ പലയിടത്തും ഭക്തിയുടെ വിരോധാഭാസങ്ങളായി മാറിയിരിക്കുകയാണ്. ഈ വിരോധാഭാസത്തില്‍ നിന്ന് ശരിയായ പാതയിലേക്കുള്ള വഴി ദുര്‍ഘടമാണ്.
ഇടവകകയുടെ നടത്തിപ്പിന് വൈദികരോടൊപ്പം അല്മായ ശുശ്രൂഷകര്‍ നല്ല നേതൃത്വ ശൈലിയില്‍ പ്രവര്‍ത്തിക്കുന്ന പാരമ്പര്യം നമ്മുടെ സഭയിലുണ്ട്. അതെന്നും നിലനില്‍ക്കേണ്ടതുമാണ്. എന്നാല്‍ അങ്ങനെയുള്ളവരില്‍ ചിലര്‍ ബാഹ്യ ആഘോഷങ്ങള്‍ക്കുവേണ്ടി ശക്തമായി വാദിക്കുകയും പള്ളി വികാരിമാരും രൂപതാധികാരികളും നിയന്ത്രണങ്ങള്‍ ഏര്‍പ്പെടുത്തിയാല്‍ നഖശിഖാന്തം എതിര്‍ത്ത് ലൗകികതയ്ക്കുവേണ്ടി നിലകൊള്ളുകയും ചെയ്യാറുണ്ട്. അങ്ങനെയുള്ളവര്‍ തിരുനാളുകളുടെ നവീകരണത്തിന് എല്ലാ സ്ഥലങ്ങളിലും പ്രതിബന്ധങ്ങള്‍ സൃഷ്ടിക്കുന്നു. അതിനാല്‍ പൊതുവായ ആശയരൂപവത്കരണത്തിനു പള്ളി പൊതുയോഗങ്ങളും കമ്മിറ്റികളും ഭക്തസംഘടനകളും ഉറക്കെ ചിന്തിച്ച് തീരുമാനങ്ങളെടുക്കേണ്ടിയിരിക്കുന്നു.
തിരുനാളുകള്‍ക്കു പുതിയ രൂപവും ഭാവവും വരേണ്ട കാലം അതിക്രമിച്ചിരിക്കുന്നു. അടുത്തയിടെ എറണാകുളം അങ്കമാലി അതിരൂപതയിലെ നെടുവന്നൂര്‍ ഇടവകയില്‍ തിരുനാള്‍ ആഘോഷത്തിനുവേണ്ടി നടത്തിയ പണപ്പിരിവില്‍ വെടിക്കെട്ടിനായി മാറ്റിവയ്ക്കുമായിരുന്ന പണം, അതുപേക്ഷിച്ച് രണ്ടു പാവപ്പെട്ട കുടുംബങ്ങള്‍ക്കു വീടുവച്ചുകൊടുക്കുന്നതിനായി ഉപയോഗിച്ചു. ഈ അതിരൂപതയില്‍ത്തന്നെ കുന്നപ്പിള്ളിശേരി ഇടവക രണ്ടു വര്‍ഷമായി തിരുനാളിന് വെടിക്കെട്ട് ഉപേക്ഷിച്ച് പണം വൃക്ഷത്തൈകള്‍ വിതരണം ചെയ്യാന്‍ ഉപയോഗിക്കുന്നു. കണ്ടനാട് ഇടവകയും ഇതേ മാതൃക അനുകരിച്ചിട്ടുണ്ട്. എത്രയോ നല്ലതാണ് ഈ മാതൃകകള്‍. ഇതുപോലെ തിരുനാളുകളുടെ അധികച്ചെലവുകളും ആര്‍ഭാടങ്ങളും നിയന്ത്രിച്ച് കാരുണ്യപ്രവര്‍ത്തനങ്ങള്‍ നടത്തിയ ഇടവകകള്‍ ഇനിയുമുണ്ട്. വെടിക്കെട്ടുകള്‍ ദുരന്തം വിതയ്ക്കുന്ന ഇക്കാലഘട്ടത്തില്‍ ഇത്തരം പ്രവര്‍ത്തനങ്ങള്‍ എല്ലാ ദേവാലയങ്ങളും സ്വീകരിച്ചിരുന്നെങ്കില്‍!
ലാളിത്യത്തിന്റെ മാതൃകകളായിരുന്ന വിശുദ്ധരുടെ തിരുനാളുകള്‍ ആഡംബരത്തിന്റെ അവസരങ്ങളാക്കി മാറ്റുന്നതിലെ അനൗചിത്യം നാം മനസിലാക്കേണ്ടതല്ലേ? തിരുനാളുകളില്‍ യേശുക്രിസ്തുവിന്റെ ജീവിതരഹസ്യങ്ങളോ വിശുദ്ധരുടെ ജീവിതമാതൃകകളോ മുന്‍നിര്‍ത്തിയാണു നാം നമ്മുടെ ജീവിതത്തെ ആഘോഷപൂര്‍വകമായ ഒരനുഭവത്തിലേക്കു കൊണ്ടുവരേണ്ടത്. ആത്മീയതയുടെ വളര്‍ച്ചയ്ക്കും വിശുദ്ധജീവിതത്തിന്റെ ചൈതന്യത്തിനും ഉപകരിക്കുന്ന ആരാധനാശുശ്രൂഷകള്‍, തിരുവചനധ്യാനങ്ങള്‍, പ്രാര്‍ഥനകള്‍ ചൊല്ലിയും ഗാനങ്ങള്‍ ആലപിച്ചുമുള്ള പ്രദക്ഷിണങ്ങള്‍, ക്രൈസ്തവസന്ദേശം അവതരിപ്പിക്കുന്ന കലാപരിപാടികള്‍, ദരിദ്രര്‍ക്കും പാര്‍ശ്വവത്കരിക്കപ്പെട്ടവര്‍ക്കും സഹായകരമായിത്തീരുന്ന കാരുണ്യപ്രവര്‍ത്തനങ്ങള്‍ ഇവയൊക്കെയാണു നമ്മുടെ തിരുനാളുകളെ അര്‍ഥപൂര്‍ണമാക്കുന്നത്.
ലളിതജീവിതത്തിലേക്കു സഭയെ ആകമാനം ആഹ്വാനം ചെയ്യുന്ന ഫ്രാന്‍സിസ് പാപ്പായുടെ ചൈതന്യത്തിനു യോജിച്ച രീതിയില്‍ തിരുനാള്‍ ആഘോഷങ്ങളെ നമുക്കു നവീകരിക്കാം. തിരുനാള്‍ ആഘോഷങ്ങള്‍ നമുക്ക് വിശ്വാസികളുടെ ആത്മീയാനുഭവത്തിന്റെ ഉച്ചകോടികളാക്കാം. ഇടവക കൂട്ടായ്മയുടെയും സഭാ കൂട്ടായ്മയുടെയും വളര്‍ച്ചയ്ക്കു നിദാനങ്ങളാക്കാം. സാമൂഹ്യപ്രതിബദ്ധതയോടു കൂടിയ സത്കര്‍മങ്ങളും കാരുണ്യപ്രവര്‍ത്തനങ്ങളുംകൊണ്ടു തിരുനാളുകളെ ക്രൈസ്തവസാക്ഷ്യത്തിന്റെ അവസരങ്ങളാക്കാം. വെടിക്കെട്ടിലും ശബ്ദകോലാഹലങ്ങളിലുംനിന്നു തിരുനാളുകളെ നമുക്കു മോചിപ്പിക്കാം.
