എന്റെ ചെറുപ്പത്തിലെ പ്രധാന ആഘോഷങ്ങൾ പള്ളിപ്പെരുന്നാളും അതിനൊടനുബന്ധിച്ചുള്ള പ്രസംഗയോഗങ്ങളും ആയിരുന്നു. ധനുമാസത്തിൽ ആണ് മീനടം കാവിലെ ഉൽസവം .. രാത്രിയിൽ കോളാമ്പിയിൽ പാട്ടുകേൾക്കാം , കുംഭകൊടം നടക്കുന്നു എന്നൊക്കെ കേട്ടിട്ടുള്ളതല്ലാതെ അവിടെപോകാനൊ കാണാനോ അനുവാദം ഇല്ലായിരുന്നു.

പുതുപ്പള്ളി ,നിലയ്ക്കപ്പള്ളിയിലെ പെരുന്നാളിന് ഞാനും ചുറ്റുവട്ടത്തുള്ള പെൺകുട്ടികളും ഒക്കെചേർന്ന് വല്യമ്മച്ചിയുടെ നേത്യത്വത്തിൽ പുത്തൻ കാവ് കൊച്ചുതിരുമേനിയുടെ പ്രസംഗം കേൾക്കാൻപോകും . തിരുമേനി പ്രസംഗത്തിനിടയിൽ ചിലപദ്യശകലങ്ങൾ ഒക്കെചേർത്ത് പ്രേഷകരെ രസിപ്പിച്ചും ചിന്തിപ്പിച്ചും പിടിച്ചിരുത്താൻ മിടുക്കനായിരുന്നു. അതിൽ ഞാനിപ്പഴും ഓർക്കുന്ന ഒരുപദ്യശകലം ഉണ്ട് “” എതിരേ കതിരവനുയരും മുൻപേ ഊറിയപനിനീരകമേചെന്നാൽ എരിയാ പോരിയാ…..”.

പ്രസംഗയോഗം തീരുമ്പോൾ ഏകദേശം രാത്രിപത്തുമണി കഴിഞ്ഞിരിക്കും നാരകത്തോടുവഴി രാത്രിയിൽ നടന്നാണ് വരുന്നത്. വീടോ വെളിച്ചമോ ഒന്നും തന്നെ ഇല്ല . …വല്ലൃമ്മച്ചി കവണി എടുത്ത് തലയിൽ കെട്ടി ഒരു കപ്പക്കോലും പിടിച്ച് മുന്നിൽ നടക്കും.

എട്ടുനോയമ്പിന് കിഴക്കേപ്പള്ളിയിൽ ( മീനടം വലിയപള്ളി) ആണ് പോകുന്നത്. നോയമ്പു കഴിയുന്ന അന്ന് അവിടെ പാച്ചോറുനേർച്ച ഉണ്ട്, പള്ളി പിരിഞ്ഞു കഴിഞ്ഞാണ് പാച്ചോർ വയ്ക്കുന്നത്. ആണുങ്ങൾ വലിയവാർപ്പുകഴുകി പച്ചരി കഴുകിയിടും . സ്ത്രീകൾ നേർച്ചയായി കൊണ്ടുവന്നിരിക്കുന്ന തേങ്ങചിരകും . ഞങ്ങൾ കുട്ടികൾ തേക്കില പറിക്കുവാൻ ഓടും . വിശന്നു ഒരുപരുവം ആയിട്ടുണ്ടാവും അപ്പോഴേയ്ക്കും പാച്ചോർ കഴിക്കുവാൻ എല്ലാവരും നിലത്തു ചമ്രം പടഞ്ഞിരിക്കും.

തീപോലെ ചൂടുള്ള പാച്ചോർ തേക്കിലയിൽ വീഴുമ്പഴേ തൊട്ടുനക്കാൻ തുടങ്ങും . മണ്ണൂർ കടുപ്പിലച്ചൻ ആണ് നോയമ്പു കുർബ്ബാന നടത്തുന്നത്.അച്ചൻവിളമ്പുന്നവരോടുപറയും ,”ഏലിക്കൊച്ചമ്മയ്ക്കു കുറച്ചുകൂടി വിളമ്പ് ,”. വല്ലമമ്മച്ചി ചിരിച്ചുകൊണ്ടുപറയും “മതിയച്ചോ ” …. ഇതു എഴുതുമ്പോൾ ഞാൻ വെറുതെ ഓർത്തുപോവുകയാണ് ഇന്നാണെങ്കിൽ ആരെങ്കിലും ഇതുപോലെ കുർബ്ബാന കഴിഞ്ഞ് നേർച്ചഭക്ഷണത്തിനായി വിശന്ന് മണിക്കൂറുകളോളം കാത്തുനിൽക്കുമോ ? ലോകം അതിന്റെ എല്ലാഅർത്ഥത്തിലും മാറിക്കഴിഞ്ഞല്ലോ അല്ലേ…

വലൃമ്മച്ചിയിടെ ജീവിതം പരീക്ഷണങ്ങൾ നിറഞ്ഞതായിരുന്നെങ്കിലും പ്രാർത്ഥനആയിരുന്നു വല്ലൃമ്മച്ചിയുടെ കവചം . പാമ്പാക്കുട നമസ്കാരം ചൊല്ലുന്നതും ഏഴുനേരം പ്രാർത്ഥിക്കുന്നതും കണ്ടിട്ടുണ്ട് . എല്ലാ നോയമ്പും ശ്രദ്ധയോടെ അനുഷ്ഠിക്കും. ഞായറാഴ്ച്ചകളിൽ അച്ചനേക്കാൾ മുൻപേ പള്ളിയിൽ വരും . അന്ന് സണ്ഡേ സ്കൂൾ കുർബ്ബാനയ്ക്കു മുൻപാണ് . വല്ലൃമ്മച്ചി നേരത്തേ പള്ളിയിൽ വരുന്നത് എനിക്കുപലപ്പഴും നാണംകേടായി തോന്നിയിട്ടുണ്ട് . മറ്റൊന്നുമല്ല കുട്ടികൾക്കിടയിൽ വല്ലൃമ്മച്ചിവന്നുനിൽക്കുന്നതുകണ്ട് അവർ ചിരിക്കുമായിരുന്നു , പക്ഷേ പുള്ളിക്കാരിക്ക് അതൊന്നും ഒരുവിഷയമേ അല്ലായിരുന്നു.

വല്ലൃമ്മച്ചി സാധാരണ ഒരു അഞ്ചുമണിക്കെഴുന്നേൽക്കും പ്രാർത്ഥനകഴിഞ്ഞ് മകനുമായി ( എന്റെ അപ്പൻ) വർത്തമാനം ആണ് . പാത്താമുട്ടത്തു ബസ്സുവന്ന കാരൃവും , ഇറച്ചിക്കട പലചരക്കുകട പിന്നെ മീൻകാരൻ ഇവയൊക്കെ അൽഭുത അവതരണങ്ങൾ ആണ് . അരി, കടയിൽ വിൽക്കാൻ വച്ചിരിക്കുന്നത് വല്ലൃമ്മച്ചിക്കങ്ങട്ടു അംഗീകരിക്കാൻ പറ്റാത്തപോലെ ( നമുക്കും ഒരുകാലത്ത് കുടിവെള്ളം കുപ്പിയിൽ വാങ്ങുക എന്നത് ചിന്തിക്കാൻ പറ്റാതിരുന്ന ഒന്നായിരുന്നല്ലോ) .. അപ്പോൾ അപ്പൻ കോട്ടയത്ത് ട്രെയിന്‍ വന്നത് വിശദീകരിക്കും അതിന്റെ നീളം ശബ്ദം ഒക്ക ലോകാൽഭുതങ്ങൾ ആയിരുന്നല്ലോ .

എന്നെയും എന്റെ സഹോദരനേയും മാമ്മോദീസാ മുക്കിയത് പള്ളീലപ്പച്ചൻ ആയിരുന്നു എന്റെ പേര് ചെറുപ്പത്തിൽ ” അമ്മിനാമ്മ” എന്നായിരുന്നു , പക്ഷേ പള്ളീലപ്പച്ചൻ ഒരേ നിർബന്ധം ആയിരുന്നു ഏലിയാമ്മ എന്ന പേരുഇടണം എന്നത് , അതായിരുന്നു വല്ലൃമ്മച്ചിയുടെ പേര്. അതേപേരുതന്നെ എന്റെ കൊച്ചുമകൾക്കു കൊടുക്കുവാനുള്ള ഭാഗൃവും എനിക്കുണ്ടായി.

പള്ളീലപ്പച്ചൻ എല്ലാവരോടും വലിയ സ്നേഹത്തോടെആയിരുന്നു പെരുമാറിയിരുന്നത്.

പൊക്കം കുറഞ്ഞ് ഇരുണ്ടനിറമുള്ള ഒരുമനുഷൃൻ . വലൃമ്മച്ചിക്കും പൊക്കക്കുറവായിരുന്നു. അപ്പച്ചന് എന്നോടു വലിയ വാൽസല്യം ആയിരുന്നു . പുതിയ പുസ്തകങ്ങൾഎഴുതി പ്രസിദ്ധീകരിക്കുമ്പോൾ എന്റെ പേരെഴുതി ഒപ്പിട്ട് ഒരുകോപ്പി എന്റെ അപ്പന്റെ വശം കൊടുത്തുവിടുമായിരുന്നു . ബദേലിലെ താമര, പ്രാർത്ഥനായോഗമിത്രം അങ്ങനെ കുറെ പുസ്തകങ്ങൾ . അതിൽ പ്രാർത്ഥനായോഗമിത്രം മാത്രമേ എന്റെ കൈവശം ഇപ്പോൾ ഉള്ളൂ , അതും കാലപ്പഴക്കം കൊണ്ട് ദ്രവിച്ചാണ് ഇരിക്കുന്നത്.

റമ്പാച്ചനെപ്പറ്റി വലൃമ്മച്ചിക്ക് വലിയ അഭിമാനം ആയിരുന്നു വലൃപഠിപ്പുള്ള എഴുത്തുകാരൻ എന്നാണ് വിശേഷിപ്പിക്കുന്നത്. കൊല്ലപ്പരീക്ഷ കഴിഞ്ഞ് ഞാൻ വലൃമ്മച്ചിയുടെ കൂടെ പാത്താമുട്ടത്തിനുപോകുമായിരുന്നു. ഇന്നത്തേതുപോലെ യാത്രാസൗകരൃങ്ങൾ ഒന്നുമില്ല മീനടത്തുനിന്ന് പുതുപ്പള്ളിവരെ നടക്കും . പുതുപ്പള്ളികടവിൽ നിന്നും വാകത്താനം പള്ളിയുടെ കടവുവരെ വള്ളം ഉണ്ട് , അവിടെ നിന്ന് ഇടവഴികളിലൂടെ നടന്ന് പാത്താമുട്ടത്ത് എത്തും . ഇന്നത്തേതുപോലെ വീടുകൾ ഒന്നുമില്ല കാടുമൂടിയ സ്ഥലങ്ങൾ ആയിരുന്നു കൂടുതലും .

ഞാനും വല്ലൃമ്മച്ചിയും മാളികപ്പള്ളിയുടെ കയറ്റം കയറിച്ചെല്ലുന്നതുകാണുമ്പോൾ അപ്പച്ചൻ സഹായി ആയ ചാക്കോച്ചേട്ടനോടുപറയും കുടിക്കാൻ എടുക്കാൻ , വിശന്നും ദാഹിച്ചും ഒരുവിധമായിരിക്കും ഞങ്ങൾരണ്ടുപേരും അപ്പോൾ. ചാക്കോച്ചേട്ടൻ ഒരു ഗ്ലാസ്സിൽ മഞ്ഞനിറമുള്ള പുളിപ്പും മധുരവും ഉള്ള സ്ക്വാഷ് എടുത്തുതരും , ഞാൻ ജീവിതത്തിൽ ആദ്യമായി സ്ക്വാഷ് കുടിക്കുന്നത് അവിടെനിന്നാണ്. അതിന്റെ മധുരവും രുചിയും ഇപ്പഴും നാവിലുണ്ട്. അന്ന് അപ്പച്ചൻ താമസിക്കുന്നത് പള്ളിക്കുവടക്കുപടിഞ്ഞാറുള്ള ചെറിയ ഒരു പാർസനേജിലാണ്. അതിന്ഉയരം തീരെ കുറവാണ് വേനൽക്കാലത്ത്അതിനുളളിൽ നല്ല ചൂടും ആവിയും ആണ്. പാർസനേജിന്റെ അരപ്ലേസ്സിൽ ഇരുന്ന് വല്ലൃമ്മച്ചിയും അപ്പച്ചനും വർത്തമാനം പറഞ്ഞുകൊണ്ടിരിക്കും . മിക്കവാറും ഉച്ചഊണ് അപ്പച്ചന്റെ കൂടെ ആയിരിക്കും . ചാക്കോച്ചേട്ടൻ ഞങ്ങൾക്കുവിളമ്പിത്തരും . ആ കുടുസുമുറിയിൽ ഉള്ള ഒരുകസേരയിൽ അപ്പച്ചൻ കഴിക്കാൻ ഇരിക്കും . വല്ലൃമ്മച്ചി കാലും നീട്ടി നിലത്തിരിക്കും . ഞാനും അവിടെ എവിടെ എങ്കിലും ഇരിക്കും.

ഊണിനിടയിൽ അപ്പച്ചൻ വല്ലൃമ്മച്ചിയോടു ചോദിക്കും ഏലിക്കൊച്ചമ്മേ കറിഒക്കെ നല്ലതാണോ? എന്നോടും ചോദിക്കും നിനക്കിഷ്ടപ്പെട്ടോ മോളേ ..

ഒരു നാലു മണിയാകുമ്പോൾ ഞാനും വല്ലൃമ്മച്ചിയും തറവാട്ടു വീട്ടിലേയ്ക്കുപോകും . എനിക്കവിടെ പോകാൻ വലിയ ഇഷ്ടം ആയിരുന്നു വല്ലൃമ്മച്ചിയുടെ ആങ്ങളമാരുടെ മക്കളുമായി കളിക്കാനും വർത്തമാനം പറയാനും എനിക്ക് വലിയ ഉൽസാഹം ആയിരുന്നു.

മാളികവീടിന്റെ മുൻപിലത്തെമുറിയിൽ നിന്നും ചുറ്റിവളഞ്ഞ കോണിപ്പടികൾ ഒന്നാം നിലയിലേയ്ക്ക് ഉണ്ട് അത് ഓടിക്കയറുന്നതൊക്കെ എന്റെ നിറ ഓർമ്മകൾ ആണ് . ആ വീടിന് അന്ന് ചിമ്മിനിഇല്ലായിരുന്നു അടുപ്പു കത്തിച്ചാൽ മുകൾ നിലയിൽ പുകനിറയും.

പള്ളീലപ്പച്ചനെ പറ്റി മനസ്സിൽ പതിഞ്ഞധാരാളം ഓർമ്മകൾ ഉണ്ട് . അപ്പച്ചൻ പഠിക്കാൻ വലിയ മിടുക്കൻ ആയിരുന്നു. BA യ്ക്കും MA യ്ക്കും ഒന്നാം ക്ലാസ്സ് ഉണ്ടായിരുന്നു എന്നുപറഞ്ഞുകേട്ടിട്ടുണ്ട്. ബാലികാമഠം സ്കൂൾ , വാകത്താനം UP സ്കൂൾ ഇവിട ഒക്കെ അദ്ധ്യാപകനായി ഇരുന്നിട്ടിണ്ട്. അതേ വാകത്താനം UPസ്കൂളിൽ തന്നെ അദ്ധ്യാപിക ആയിഇരിക്കാനുള്ള വലിയ ക്യപ എനിക്കുണ്ടായി.

ആണ്ടിൽ ഒരിക്കലെങ്കിലും പള്ളീലപ്പച്ചൻ മീനടത്തുള്ള എന്റെ വീട്ടിൽ വരുമായിരുന്നു. അപ്പച്ചൻ വന്നു എന്നറിഞ്ഞാൽ അടുത്തുള്ളവർ ഒക്കെ അപ്പച്ചനെ കാണാൻ വരുമായിരുന്നു. എല്ലാവരോടും വലിയ സ്നേഹത്തിൽ സംസാരിക്കും വരുന്നവർക്കൊക്കെ എന്തെങ്കിലും കൊടുക്കണമെന്ന്‌ നിർബന്ധമാണ്. അതുകൊണ്ട് എന്റെ അമ്മ വട്ടയപ്പം ഉണ്ടാക്കി വയ്ക്കും . ഇന്നത്തെ കെയ്ക്കുപോലെ കാണാവുന്ന വിശേഷ പലഹാരം ആയിരുന്നു വട്ടയപ്പം. അത് എല്ലാവർക്കും മുറിച്ചുകൊടുക്കും. കസേരയിട്ട് ഇളംതിണ്ണയിൽ ഇരുന്ന് എല്ലാവരോടുംവർത്തമാനം പറയും . പോകാൻനേരം പ്രാർത്ഥിക്കും എന്നിട്ട് ഉപദേശരൂപേണ പറയും രണ്ടുനേരത്തെ പ്രാർത്ഥനയെങ്കിലും നിർബന്ധമായും മുടക്കരുത് എന്ന്.

അന്ന് എന്റെവീട്ടിൽ കരിമ്പു ക്യഷി ഉണ്ട് . റമ്പാച്ചൻ കുറച്ചുനാൾ പാമ്പാടി തിരുമേനിയുടെ കൂടെ താമസിച്ചിരുന്നു . എന്റെ അവ്യക്ത ഓർമ്മകൾ ആണ് അത്. ആസമയത്ത് വല്യമ്മച്ചി എല്ലാആഴ്ച്ചയും പലഹാരങ്ങൾ ഉണ്ടാക്കി പാമ്പാടിക്കു കൊടുത്തുവിടും റമ്പാച്ചനു ബുദ്ധിമുട്ട് ഒന്നും ഉണ്ടാകരുത് എന്നതായിരുന്നു അതിന്റെ ന്യായം.. വീട്ടിൽ സഹായിച്ചിരുന്ന പാപ്പൻ ചേട്ടനും ഞാനും കൂടി ‘ മുപ്രക്കൊട്ടയിൽ’ അച്ചപ്പം, വട്ടയപ്പം , കുമ്പിൾ മറ്റു എന്തൊക്കെയോ ആയി പൊത്തൻപുറം കുന്ന് നടന്നു കയറുമായിരുന്നു.